Όταν τραβάμε το suspending δόλωμά μας θα φτάσει στο βάθος που έχει οριστεί από τον κατασκευαστή του, και όταν διακόψουμε ή σταματήσουμε το τράβηγμα θα κάτσει σε εκείνο το βάθος που κολυμπούσε. Αυτό τρελαίνει πολλές φορές τα ψάρια και τα κάνει επιθετικά. Τα ψάρια πολλές φορές μένουν ακίνητα μέσα στο νερό απλά κουνώντας μόνο τα πτερύγια τους για να κρατήσουν την θέση τους. Το suspending λοιπόν μιμείται την στάση αυτή των ψαριών. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι καταφέρνει να παραμένει στην ζώνη επίθεσης εκεί όπου τα ψάρια μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι η stop-and-go δράση που δίνουμε στο suspending θέλγητρου μας. Όταν ρίχνουμε το δόλωμα και πέσει στο νερό τραβάμε 2-3 μέτρα μέχρι να φτάσει στο μέγιστο βύθισμα του, τότε σταματάμε και αφήνουμε να κάθετε ακίνητο για μερικά δευτερόλεπτα. Με ένα ελαφρύ χτύπημα του καλαμιού αρχίζουμε να τραβάμε για περίπου ένα μέτρα και να σταματάμε πάλι για μερικά δεύτερα. Αυτό επαναλαμβάνεται καθ’ όλη μέχρι το δόλωμα να φτάσει κοντά μας. Αν δούμε ότι δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα αλλάζουμε το χρονικό διάστημα της παύσης. Μερικά ψάρια θέλουν μεγαλύτερη παύση και άλλη μικρότερη. Για παράδειγμα, μερικές φορές το φθινόπωρο που τα νερά είναι παγωμένα η παύση μπορεί να φτάσει και το 1 λεπτό ενώ άλλες φορές με το ζόρι το αφήνουμε για μερικά δεύτερα. Έτσι προσπαθούμε να δοκιμάσουμε όλο αυτό το μήκος χρόνου παύσης για να βρούμε το ιδανικό για εκείνη την ημέρα που ψαρεύουμε. Μικρή συμβουλή : είτε είναι μικρή είτε είναι μεγάλη η παύση ,όλο αυτό το διάστημα το δέλεαρ μας κάθετε ακίνητο, κρατάμε το νάιλον μας τεντωμένο για να καταλάβουμε την επίθεση του ψαριού και να είμαστε έτοιμοι να καρφώσουμε.
Πηγή : Γιάννης
